Moje życie

A gdybym mogła po raz ostatni Cię o coś poprosić wybrała bym wspólny spacer . Nie koniecznie długi . Nie koniecznie pełen słów . Nie koniecznie w tym miejscy gdzie zawsze razem chodziliśmy . Obojętnie gdzie . a to wszystko tylko po to by zapamiętać Twój sposób poruszania się . to jak przecierasz zmarznięte dłonie . to jak układają Ci sie kąciki ust kiedy kończysz mówić . to jak mrużysz oczy kiedy wiatr zawieje nie co mocniej . to spojrzenie które rzucasz na mnie za każdym razem kiedy palne coś głupiego . ten uśmiech , który tak niesamowicie pokochało moje serce . ten ton głosu , który wielokrotnie doprowadzał moje ciało obłędu . a potem mógłbyś odejść z pewnością , że więcej się w Twoim życiu nie pojawię

Nieraz miałam jazdę chciałam zamknąć swe powieki, nie czuć już nic ubogi sen popaść na wieki, albo wziąć garść tabletek popić wódką jak najszybciej, nie martwić się o nic, wyleczyć na sercu bliznę. Myśląc nad nowym jutrem myślałam nad swoją śmiercią. Pożegnać się ze światem chciałam tylko tego sumienie wciąż wołało mój bezradny krzyczał głos to i tak nie pomogło zostawili w zimną noc. Nie zaznałam wiele szczęścia, a podjęłam wiele prób, jednak coś mnie tutaj trzyma, nie pozwala odejść już. Może mam siłę w sobie, może o tym jeszcze nie wiem, może kocham swój smutek i na pewno kocham siebie. Trudne chwile są przede mną, za mną jeszcze więcej ich. Chciałam uciec daleko i nie czu...

Czasem zastanawiamsię, jak to możliwe, Że ten kto stworzył świat, Może teraz zwykłym ludziom czynić krzywdę Może to jest kara za wszystkie nasze grzechy Wiem, dobro przegrywa ze złem  A trzeba żyć tu dzień za dniem Wszystko na niepewnym gruncie, To nie sen, teraz budzę się Wszędzie widać tylko płacz, coraz rzadziej widzę uśmiech Muszę trwać, muszę znosić wszystko

Kocham Cie, pomimo morderczych kłótni, zaciśniętych do czerwoności dłoni i miliona wylanych łez.

1. https://youtu.be/O_AEllM6zpI 2. https://youtu.be/zo_ifya6b5E

Tęsknimy, choć nie mówimy o tym, bo przecież nie ma się czym chwalić. Myślami zbyt często wracamy do przeszłości, w której się zatracamy. Próbujemy żyć na nowo, ale wciąż mamy za sobą niedomknięte rozdziały. Nieraz już na starcie tracimy to, co mamy. Boimy się ryzyka i nie ryzykujemy. Chcemy walczyć, ale nie do końca potrafimy. Jesteśmy silni, choć tak często zbyt słabi. Niszczymy to, co kochamy, kochamy to, co niszczymy. Gubimy się, ciągle się gubimy, upadamy, przegrywamy, rozpadamy się wewnętrznie, płaczemy, śmiejemy i znów gubimy... Zdobywamy szczyty, chwilę później je tracimy. Nie wiemy jak żyć, nie wiemy komu ufać i coraz częściej brakuje nam siły. Jednak mimo wszystko nie poddajemy się, nigdy tego nie zrobimy.